CO MOŻNA, A CO NIE- WYTYCZNE KZGW... CO PRAWDA Z PRZED KILKU LAT, ALE POWINNO BYĆ TYLKO LEPIEJ....:
Załącznik nr 2
Opis przykładowych środków umożliwiających wariantowanie i minimalizację negatywnego oddziaływanie przykładowych przedsięwzięć na dobry stan wód powierzchniowych i ekosystemów od wód zależnych w rozumieniu RDW
W tabeli poniżej przedstawiono wykaz przykładowych przedsięwzięć z zakresu zarządzania ryzykiem powodziowym, cechujących się zróżnicowanym wpływem na stan wód w rozumieniu RDW. W tabeli tej działania/przedsięwzięcia zostały podzielone na trzy grupy. Dwie pierwsze grupy zawierają przedsięwzięcia o zwykle pozytywnym wpływie na stan wód w rozumieniu RDW (grupa nr 1 „Odtwarzanie utraconych zdolności retencyjnych zlewni rolniczych i leśnych (spowalnianie odpływu ze zlewni)” oraz grupa nr 2 „0dtwarzanie utraconych zdolności retencyjnych rzek i ich dolin oraz zmiany gospodarczego wykorzystania dolin rzek skutkujące zmniejszeniem zagrożenia powodziowego i zmniejszeniem strat powodziowych”). Trzecia grupa zawiera przedsięwzięcia o zwykle negatywnym wpływie na stan wód w rozumieniu RDW (grupa nr 3 „Przedsięwzięcia hydrotechniczne realizowane na rzekach i w ich dolinach pogarszające stan wód”).
W sytuacji, gdy udowodniono istnienie nadrzędnego celu społecznego uzasadniającego konieczność realizacji danego przedsięwzięcia, w procesie planowania każdego przedsięwzięcia nawet tylko potencjalnie negatywnie oddziaływującego na stan wód w rozumieniu RDW, wymagane jest przeanalizowanie alternatywnych wariantów realizacji celu stawianego przed tym przedsięwzięciem. Dotyczy to zwłaszcza planowania przedsięwzięć z grupy nr 3 rzeczonej tabeli, negatywnie wpływających na stan wód w rozumieniu RDW. Wśród alternatywnych wariantów realizacji celu stawianego przed danym przedsięwzięciem z grupy nr 3, należy przede wszystkim rozpatrzyć przedsięwzięcia pozytywnie wpływających na stan wód, należące do grupy nr 1 i 2 przedsięwzięć wymienionych w poniższej tabeli (np. zamiast realizacji przedsięwzięcia nr 3.5 należy rozważyć realizację przedsięwzięć nr 1.1, 1.2, 1.3 i 2.8). W drugiej kolejności należy rozpatrzyć alternatywne, mniej szkodliwe dla stanu wód warianty realizacji celu społeczno-gospodarczego stawianego przed danym przedsięwzięciem, wymienione w obrębie grupy przedsięwzięć nr 3 (np. zamiast realizacji przedsięwzięcia nr 3.5 rozważyć realizację przedsięwzięcia nr 3.1).
W przypadku, gdy analiza wariantów realizacji nadrzędnego celu społecznego doprowadzi do przekonywująco uzasadnionego wyboru przedsięwzięcia o negatywnym wpływie na stan wód, konieczne jest zastosowanie wszystkich możliwych środków minimalizujących negatywne oddziaływanie tego przedsięwzięcia. W poniższej tabeli przedstawiono przykłady środków minimalizujących negatywne oddziaływanie przedsięwzięć na stan wód w rozumieniu RDW.
Grupa 1
Rodzaj działania/ przedsięwzięcia
Krótka charakterystyka działania/ przedsięwzięcia
Warunki progowe dopuszczenia działania/ przedsięwzięcia do realizacji; środki minimalizujące negatywne oddziaływanie przedsięwzięcia na dobry stan wód i ekosystemów od wód zależnych w rozumieniu Ramowej Dyrektywy Wodnej
1.1. Zwiększenie retencji glebowej użytków rolnych
Odpowiednie zabiegi agrotechniczne zwiększające właściwości retencyjne gleby: zwiększanie zwiększenie udziału próchnicy w glebie, nieużywanie sprzętu ubijającego warstwę gleby pod warstwą orną i rozluźnienie tej warstwy (np. okresowo wykonywana orka z zastosowaniem pogłębiacza, likwidująca tzw. podeszwę płużną), orka w poprzek stoku, tworzenie tarasów, stosowanie poplonów, odpowiedni dobór upraw. Środki minimalizujące negatywne oddziaływanie nie wymagane.
1.2. Ograniczenie i spowolnienie spływu wód z ciągów drenarskich oraz rowów melioracji podstawowej i szczegółowej
Budowa mikrozbiorników gromadzących wodę z ciągów drenarskich; wyposażenie rowów melioracji wodnych szczegółowych i podstawowych w budowle piętrzące wodę; przerywanie zbędnych ciągów drenarskich i likwidacja lub pozostawianie do zarośnięcia zbędnych rowów odwadniających. Środki minimalizujące negatywne oddziaływanie nie wymagane.
1.3. Renaturyzacja mokradeł
Odtwarzanie osuszonych torfowisk i innych mokradeł (likwidacja i blokowanie rowów odwadniających mokradła). Środki minimalizujące negatywne oddziaływanie nie wymagane.
1.4. Gospodarka leśna zwiększająca zdolności lasów do retencjonowania wód opadowych i roztopowych
Zwiększenie powierzchni zalesionych; przebudowa drzewostanów w kierunku większego udziału drzewostanów liściastych; zwiększenie udziału martwego drewna w drzewostanach gospodarczych; wyłączanie z użytkowania lasów na siedliskach bagiennych (olsy, bory i lasy bagienne); niestosowanie rębni zupełnej w lasach na siedliskach bagiennych (w tym w olsach) Zalesianie tylko po udowodnieniu braku negatywnych oddziaływań przyrodniczych; do pozostałych działań środki minimalizujące negatywne oddziaływanie zwykle nie wymagane.
Grupa 2
Rodzaj działania/ przedsięwzięcia
Krótka charakterystyka działania/ przedsięwzięcia
Warunki progowe dopuszczenia działania/ przedsięwzięcia do realizacji; środki minimalizujące negatywne oddziaływanie przedsięwzięcia na dobry stan wód i ekosystemów od wód zależnych w rozumieniu Ramowej Dyrektywy Wodnej
2.1. Odtwarzanie terenów zalewowych w dolinach rzek
Likwidacja obwałowań lub odsunięcie obwałowań od koryta rzeki. Środki minimalizujące negatywne oddziaływanie zwykle nie wymagane.
2.2. Budowa polderów przeciwpowodziowych
Wydzielenie obszaru w dolinie rzeki przeznaczonego do okresowego zalania w czasie silnego wezbrania wód rzeki. Konstrukcja urządzeń wpustowych i odprowadzających wodę oraz zarządzanie terminami i wysokością zalewów polderu powinna gwarantować, że dynamika poziomu wody w polderze będzie jak najbardziej zbliżona do naturalnej dynamiki zalewów w dolinie danej rzeki, umożliwiająca odtworzenie roślinności naturalnej dla dolin rzecznych, np. łęgów.
2.3. Spowolnienie przepływu wód powodziowych doliną rzeki.
Zwiększenie „szorstkości” doliny rzeki poprzez spontaniczne lub częściowo sztuczne odtwarzanie lasów łęgowych Środki minimalizujące negatywne oddziaływanie zwykle nie wymagane
2.4. Renaturyzacja uregulowanych w przeszłości koryt rzek i potoków
Odtwarzanie zlikwidowanych meandrów, bocznych koryt, starorzeczy; poszerzenie oraz różnicowanie kształtu koryta połączone z odtwarzaniem naturalnych procesów korytowych; zwiększanie szorstkości koryt poprzez naturalne lub sztuczne wprowadzenie grubego rumoszu drzewnego. Środki minimalizujące negatywne oddziaływanie nie wymagane.
2.5. Tworzenie korytarza swobodnej migracji rzeki
Wykupy gruntów w dolinie rzeki umożliwiających swobodne występowanie procesów korytowych (zwłaszcza erozji bocznej i dennej) - pozostawienie rzece swobody kształtowania koryta i jego przebiegu, a tym samym zaprzestanie napraw/ budowy nowych umocnień brzegów i dna rzeki Środki minimalizujące negatywne oddziaływanie nie wymagane
2.6. Likwidacja zbiorników zaporowych na rzekach
Wyłączenie z użytkowania lub całkowita likwidacja zbiorników o stałym piętrzeniu (zbiorniki przepływowe) oraz zbiorników wielofunkcyjnych nie dysponujących możliwością szybkiego wypracowania rezerwy powodziowej Środki minimalizujące negatywne oddziaływanie zależne od walorów przyrodniczych ekosystemów typu jeziornego, które ukształtowały się na zbiorniku
2.7. Przekształcenie istniejących zbiorników zaporowych na suche
Przebudowa budowli piętrzącej w taki sposób, aby retencjonowała wodę jedynie w czasie powodzi; dotyczy zbiorników o stałym piętrzeniu (zbiorniki przepływowe) oraz zbiorników wielofunkcyjnych nie dysponujących możliwością szybkiego wypracowania rezerwy powodziowej Środki minimalizujące negatywne oddziaływanie uzależnione od walorów przyrodniczych ekosystemów typu jeziornego, które ukształtowały się na zbiorniku
2.8. Zmiana zarządzania poziomem piętrzenia wody na istniejących zbiornikach zaporowych (również wielofunkcyjnych) zwiększająca rezerwę powodziową, połączona z poprawą ekologicznego stanu wód
Zwiększenie rezerwy powodziowej zbiornika (obniżenie rzędnej piętrzenia wody) połączone ze zmianą dotychczasowych zasad zarządzania poziomem piętrzenia tak, aby zbliżyć dynamikę przepływu wody poniżej zbiornik do naturalnego reżimu hydrologicznego rzeki
Zarządzanie gromadzeniem wody w zbiorniku powinno zapewnić możliwość wystąpienia wiosennych zalewów doliny poniżej zapory, niezbędnych do rozwoju roślinności naturalnej dla dolin rzecznych, np. łęgów oraz powinna zapewnić odpowiedni reżim hydrologiczny niezbędny np. dla rozrodu ryb i innych organizmów wodnych. Zarządzanie poziomem wody w zbiorniku musi także uwzględniać potrzeby wodne cennych ekosystemów lub siedlisk gatunków, jakie wykształciły się w czaszy zbiornika (np. okresowe odsłanianie płycizn – jako siedlisk dla ptaków i chronionych roślin).
2.9. Przebudowa przepraw mostowych
Zwiększanie światła mostów Środki minimalizujące negatywne oddziaływanie nie wymagane
2.10. Wyprowadzanie zabudowy z terenów zalewowych
Wyprowadzenie zabudowy mieszkalnej i gospodarczej z doliny rzeki, z terenów narażonych na regularne zalewanie wodami wezbranej rzeki w inne, mniej narażone na zalanie tereny Środki minimalizujące negatywne oddziaływanie nie wymagane
2.11. Zmiana sposobu rolniczego użytkowania doliny rzeki minimalizująca straty powodziowe
Zmiana gospodarczego wykorzystania doliny rzeki w taki sposób, aby był on jak najlepiej zharmonizowany z naturalnym reżimem hydrologicznym rzeki –np. zamiana gruntów ornych na użytki zielone lepiej znoszące zalewy; ekstensyfikacja użytkowania łąk i pastwisk (skorzystanie z dopłat z tytułu uczestnictwa w programie rolnośrodowiskowym); zamiana użytków zielonych na lasy łęgowe Środki minimalizujące negatywne oddziaływanie nie wymagane.
Grupa 3
Rodzaj działania/ przedsięwzięcia Krótka charakterystyka działania/ przedsięwzięcia Warunki progowe dopuszczenia działania/ przedsięwzięcia do realizacji; środki minimalizujące negatywne oddziaływanie przedsięwzięcia na dobry stan wód i ekosystemów od wód zależnych w rozumieniu Ramowej Dyrektywy Wodnej
3.1. Budowa suchych zbiorników przeciwpowodziowych
Budowle piętrzące wyposażone w urządzenia upustowe bez zamknięć. Rzeka swobodnie przepływa przez czaszę zbiornika i urządzenia upustowe, do czasu gdy przepływ staje się większy od zdolności przepustowych stopnia. Większe dopływy wód są magazynowane w zbiorniku. Po przejściu fali powodziowej następuje stopniowe opróżnienie zbiornika.
Suche zbiorniki przeciwpowodziowe powinny być lokalizowane na terenach o relatywnie niskich walorach przyrodniczych. Czasza suchego zbiornika powinna zachowywać naturalną morfologię doliny rzeki; powinny być stworzone warunki dla roślinności typowej dla terenów zalewowych (dostosowanej do okresowego retencjonowania wody w zbiorniku). Konieczna ocena oddziaływania na środowisko, w tym na przyrodę i stan wód w rozumieniu RDW.
3.2. Budowa kanałów ulgi chroniących cenną infrastrukturę
Kanał przerzucający pewną ilość wód wezbraniowych rzeki, umożliwiający przeprowadzenie wód poza obszarem cennej infrastruktury (np. zabudowy miejskiej) Zalecane wykorzystanie naturalnych obniżeń terenu lub istniejących dopływów rzeki.
Przy zapewnieniu odpowiednich przepływów i utworzeniu odpowiednio szerokiego pasa naturalnej roślinności wzdłuż brzegów, kanał ulgi może stanowić dodatkowy korytarz ekologiczny dla organizmów związanych z rzekami i dolinami rzek, umożliwiający im ominięcie terenów zabudowanych.
3.3. Budowa wałów przeciwpowodziowych ograniczających teren zalewowy w dolinie rzeki
Budowle ziemne odcinające fragment doliny rzeki od naturalnych zalewów Budowa nowych obwałowań powinna być dopuszczalna jedynie dla ochrony terenów zabudowanych, po udowodnieniu, że cel gospodarczy i społeczny takiej inwestycji jest niemożliwy do osiągnięcia alternatywnymi, mniej szkodliwymi dla środowiska rozwiązaniami (np. poprzez wyprowadzenie zabudowy z terenów zalewowych).
Nowe obwałowania powinny być lokalizowane w jak największym oddaleniu od rzeki, a wyznaczenie przebiegu obwałowania powinno wykorzystywać istniejącą infrastrukturę (drogi, przecinki) w sposób możliwie najmniej ingerujący w naturalne siedliska.
Zmniejszenie naturalnych obszarów retencyjnych/ zalewowych w dolinie rzeki wskutek budowy wałów przeciwpowodziowych powinno być powiązane z odtworzeniem utraconej w ten sposób retencji/ terenów zalewowych w możliwie najbliższym miejscu, np. poprzez likwidację lub rozszerzenie rozstawu obwałowań na terenach o niskim priorytecie ochrony przeciwpowodziowej.
3.4. Budowa dużych zbiorników retencyjnych i wielofunkcyjnych
Sztuczne zbiorniki wodne, które powstają w wyniku zatamowania wód rzecznych przez zaporę wodną. Zadaniem zbiorników retencyjnych jest magazynowanie wody w okresach jej nadmiaru. Zwykłe zbiorniki wykorzystywane są także do innych celów, np. energetycznych (zbiorniki wielofunkcyjne) Zbiorniki powinny być lokalizowane na terenach o relatywnie niskich walorach przyrodniczych.
Wymagane są działania mitygujące negatywne skutki inwestycji w tym w szczególności:
- budowa urządzeń zapewniających pełną drożność zapory dla wędrówki wstępującej i zstępującej ryb oraz innych organizmów wodnych (zawsze, nie tylko w przypadku występowania gatunków ryb wędrownych, typowo dwuśrodowiskowych);
- zarządzanie gromadzeniem wody w zbiorniku zapewniające możliwość wystąpienia wiosennych zalewów doliny poniżej zbiornika (występowania okresowych „małych powodzi”) niezbędnych do rozwoju roślinności naturalnej dla dolin rzecznych, np. łęgów;
- zarządzanie gromadzeniem wody w zbiorniku zapewniające odpowiedni reżim hydrologiczny w rzece poniżej zbiornika niezbędny dla rozrodu ryb i innych organizmów wodnych ;
- stworzenie efektywnego systemu przenoszenia rumowiska zatrzymywanego przez zaporę do koryta rzeki poniżej zapory (tzw. „karmienie rzeki”) ;
- zapewnienie ciągłości rzecznego korytarza ekologicznego dla zwierząt lądowych (zalesienie przynajmniej jednego brzegu zbiornika);
- wydzielenie w strefy cofki zbiornika (wypłycenia z rozwijająca się roślinnością szuwarową) jako obszaru chronionej przyrody;
- budowa tzw. kanałów tarłowych kompensujących utraconą powierzchnie tarlisk.
3.5. Budowa małych zbiorników retencyjnych
Sztuczne zbiorniki wodne, które powstają w wyniku zatamowania wód rzecznych przez zaporę wodną. Zadaniem zbiorników retencyjnych jest magazynowanie wody w okresach jej nadmiaru. Zbiorniki powinny być lokalizowane na terenach o relatywnie niskich walorach przyrodniczych.
Wymagane są działania mitygujące negatywne skutki inwestycji w tym w szczególności:
- budowa urządzeń zapewniających pełną drożność zapory dla wędrówki wstępującej i zstępującej ryb oraz innych organizmów wodnych (zawsze, nie tylko w przypadku występowania gatunków ryb wędrownych, typowo dwuśrodowiskowych);
- zarządzanie gromadzeniem wody w zbiorniku zapewniające możliwość wystąpienia wiosennych zalewów doliny poniżej zbiornika (występowania okresowych „małych powodzi”) niezbędnych do rozwoju roślinności naturalnej dla dolin rzecznych, np. łęgów;
- zarządzanie gromadzeniem wody w zbiorniku zapewniające odpowiedni reżim hydrologiczny w rzece poniżej zbiornika, niezbędny dla rozrodu ryb i innych organizmów wodnych ;
- stworzenie efektywnego systemu przenoszenia rumowiska zatrzymywanego przez zaporę do koryta rzeki poniżej zapory (tzw. „karmienie rzeki”);
- zapewnienie ciągłości rzecznego korytarza ekologicznego dla zwierząt lądowych (zalesienie przynajmniej jednego brzegu zbiornika);
- wydzielenie strefy cofki zbiornika (wypłycenia z rozwijająca się roślinnością szuwarową) jako obszaru specjalnej ochrony;
3.6. Budowa mikrozbiorników retencyjnych
Niewielki zbiorniki retencyjne budowane na ciekach sztucznych lub niewielkich ciekach naturalnych nie będących jednolitymi częściami wód (np. na terenach zarządzanych przez Lasy Państwowe) Wymagane udowodnienie, że budowa mikrozbiornika nie odbędzie się kosztem cennego środowiska przyrodniczego, np. śródleśnego torfowiska
3.7. Remont koryt cieków naturalnych uregulowanych w przeszłości
Prace regulacyjne prowadzone na ciekach, które uregulowano kilkanaście – kilkadziesiąt lat temu, a które po regulacji uległy procesowi spontanicznej renaturyzacji. Prace te określane jako remont, modernizacja koryta itp., zwykle mają na celu przyspieszenie odpływu wód poprzez przywrócenie parametrów hydromorfologicznych cieku, jakie zaplanowano regulując ciek w przeszłości (najczęściej koryto o przekroju trapezu, umocnienia brzegowe, progi stabilizujące dno, itp.) Remonty koryt cieków nie utrzymywanych od wielu lat, dzięki czemu uległy częściowej, spontanicznej renaturyzacji, nie mogą być traktowane jako prace utrzymaniowe . Realizacja tak rozumianych „remontów” koryt cieków naturalnych powinna by ograniczona jedynie do terenów zabudowanych oraz do odcinków rzek gdzie zagrożona jest cenna infrastruktura.
W realizacji „remontów” koryt cieków naturalnych nie powinno się stosować profilowania koryta cieku o przekroju trapezu, skutkującego szczególnie silnym negatywnym wpływem na ekologiczne parametry stanu wód.
W planowaniu i realizacji prac tego typu należy łączyć przyspieszenie odpływu wód (cel gospodarczy) z poprawą ekologicznego stanu wód (cel RDW) poprzez przywrócenie zróżnicowania kształtu koryta, zwłaszcza odtworzenie układu bystrze – ploso, powiązanego z odtwarzaniem naturalnych procesów korytowych (erozji bocznej, dennej sedymentacji) oraz stworzenie warunków do rozwoju naturalnej roślinności wodnej zanurzonej i wynurzonej (porastającej brzegi koryta cieku). Wówczas „remont koryta cieku” będzie miał znamiona prac hydrotechnicznych o charakterze renaturyzacji zdegradowanego cieku.
Planując pogłębianie cieku należy uwzględnić działania mitygujące m.in. skutki prac dla populacji gatunków mięczaków objętych ochroną prawną, np. polegające na czasowym przesiedleniu osobników gatunków skójek tak, aby nie zostały zniszczone podczas prowadzenia prac hydrotechnicznych
3.8. Pogłębianie cieków naturalnych nie objętych pracami utrzymaniowymi od wielu lat
Prace polegające na pogłębieniu cieku (zwykle usunięciu osadów dennych grubości kilkudziesięciu cm) i rozplantowaniu urobku. Celem tych prac jest przyspieszenie spływu wód. Pogłębianie cieków nie utrzymywanych od wielu lat, dzięki czemu uległy częściowej, spontanicznej renaturyzacji, nie może być traktowane jako prace utrzymaniowe. Prace tego typu powinny być ograniczone jedynie do terenów zabudowanych oraz do odcinków rzek gdzie zagrożona jest cenna infrastruktura.
W planowaniu i realizacji pogłębiania cieków należy łączyć przyspieszenie odpływu wód (cel gospodarczy) z poprawą ekologicznego stanu wód (cel RDW) poprzez przywrócenie zróżnicowania kształtu koryta, zwłaszcza odtworzenie układu bysrze – ploso, powiązanego z odtwarzaniem naturalnych procesów korytowych (erozji bocznej, dennej sedymentacji) oraz stworzeniem warunków do rozwoju naturalnej roślinności wodnej zanurzonej i wynurzonej (porastającej brzegi koryta cieku). Wówczas „remont koryta cieku” będzie miał znamiona prac hydrotechnicznych o charakterze renaturyzacji zdegradowanego cieku.
Planując pogłębianie cieku należy uwzględnić działania mitygujące m.in. skutki prac dla populacji gatunków mięczaków objętych ochroną prawną, np. polegające na czasowym przesiedleniu osobników gatunków skójek tak, aby nie zostały zniszczone podczas prowadzenia prac hydrotechnicznych.
Należy również uwzględnić fakt, iż w przypadku cieków do których zrzucane były/ są ścieki (w tym z zakładów przemysłowych , kopalń) osady denne mogą być zanieczyszczone np. metalami ciężkimi. W związku z tym wydobycie tych osadów w celu pogłębienia koryta cieku może mieć bardzo poważne, negatywne skutki środowiskowe.
3.9. Utrzymanie rzek i potoków
Prace hydrotechniczne oraz wykaszanie/ usuwanie roślinności, których celem jest utrzymanie obecnych parametrów hydromorfologicznych koryta cieku. Prace utrzymaniowe na rzekach i potokach nie mogą prowadzić do trwałego pogorszenia parametrów stanu wód w rozumieniu RDW (zwłaszcza hydromorfologicznych i biologicznych). Utrzymywanie rzek i potoków może co najwyżej powodować krótkoterminowe pogorszenie stanu wód samorzutnie naprawiające się w okresie jednego roku (art. 24, 38i Prawa Wodnego).
Powodowane przez powodzie uszkodzenia budowli hydrotechnicznych w korycie cieku (np. umocnienia brzegowe, progi stabilizujące dno, zapory przeciwrumowiskowe) powinny być traktowane jako elementy spontanicznej renaturyzacji rzeki skutkującej poprawą stanu wód w rozumieniu RDW. Odbudowa takich urządzeń powinna być podjęta w sytuacji udowodnienia, że urządzenia te rzeczywiście pełnią na tyle ważną funkcję, że pogorszenie stanu wód przez ich odbudowę jest zasadne.
Planując pogłębianie cieku należy uwzględnić działania mitygujące m.in. skutki prac dla populacji gatunków mięczaków objętych ochroną prawną, np. polegające na czasowym przesiedleniu osobników gatunków skójek tak, aby nie zostały zniszczone podczas prowadzenia prac hydrotechnicznych
3.10. Regulacja rzek i potoków
Prace hydrotechniczne prowadzące do zmiany naturalnych parametrów hydromorfologicznych rzeki lub potoku, istotnie pogarszające parametry stanu wód, w skrajnych przypadkach zmieniające klasyfikację cieku w rozumieniu RDW z „naturalnej części wód” przed regulacją na „silnie zmienioną część wód” po regulacji. Regulacja cieków naturalnych powinna być uznana za metodę ochrony przeciwpowodziowej dopuszczalną do stosowania jedynie w wyjątkowych przypadkach.
Regulacja rzek i potoków powinna być ograniczona jedynie do terenów zabudowanych oraz do odcinków rzek gdzie zagrożona jest cenna infrastruktura (wyłącznie sytuacje nadrzędnego interesu publicznego, co wymaga skrupulatnego wykazania).
Obligatoryjne działania mitygujące oddziaływanie na środowisko to stosowanie rozwiązań przyjaznych/ bliskich przyrodzie, umożliwiające zachowanie układu bystrze – ploso, stworzenie warunków dla naturalnych procesów korytowych (erozji bocznej, dennej i sedymentacji) oraz stworzenie warunków do rozwoju naturalnej roślinności wodnej zanurzonej i wynurzonej (porastającej brzegi koryta cieku).
3.11. Pogłębianie rowów melioracji szczegółowej i podstawowej
Pogłębiania i poszerzanie rowów melioracji szczegółowej i podstawowej celem zlikwidowania podtopień na użytkach rolnych, realizowane przez spółki wodne i indywidualnych rolników . Prace tego typu obligatoryjnie powinny być połączone z budową urządzeń piętrzących umożliwiających zatrzymywanie wody w sieci rowów oraz zwiększeniem retencji glebowej.
Polecana literatura tematu:
1. Towards Better Environmental Options for Flood risk management – Brussels, 8.3.2011 DG ENV / D.1 Ares (2011) 236452.
2. WFD and Hydromorphological pressures. Technical Report – November 2006,
3. Zasady dobrej praktyki w utrzymaniu rzek i potoków górskich – Warszawa 2005.
4. Zasady gospodarowania na obszarach NATURA 2000 w dolinach rzek – Warszawa, wrzesień 2005.
5. Jak się troszczyć o rzekę na podstawie prawa Unii Europejskiej – Wskazówki dla przyrodników – wersja 25 luty 2011 Klub Przyrodników,
www.kp.org.pl
6. Ekologiczne metody zapobiegania powodziom – Wrocław 1997,
7. Natura 2000 a gospodarka wodna – Warszawa 2009,
8. Przyjazne naturze kształtowanie rzek i potoków. Praktyczny podręcznik – Wrocław, Kraków 2006,
9. Wytyczne do uwarunkowań rozwoju hydroenergetyki w obszarze działania RZGW w Krakowie – Kraków 2010,
10. Retencjonowanie wód - mała retencja wodna,
www.ekoportal.gov.pl/opencms/opencms/eko.../retencja_wodna.html
11. Ochrona torfowisk bałtyckich. Przewodnik dla praktyków, teoretyków i urzędników”, wydawnictwo Klubu Przyrodników, Świebodzin, 2005.
12. Mioduszewski W. 1994. „Ochrona i kształtowanie zasobów wodnych w małych rolniczych zlewniach rzecznych. Metodyczne podstawy małej retencji”. Materiały Informacyjne nr 25, Falenty. IMUZ.
13. Kowalski Z. „Wpływ retencjonowania wód powierzchniowych na bilans wodny małych zlewni rolniczych”. Woda – Środowisko – Obszary Wiejskie., „Rozprawy Naukowe i Monografie” nr6/2003
Nie wynika to z tego że nie umiem czytać czy coś tylko jakaś durna lektura jest mało ciekawa dla mnie. Wracając do tej DYREKTYWY WODNEJ to dla mnie najważniejszymi rzeczami byłaby renaturyzacja (wyciągnięcie kołków np.)i zalesienie koryt. Reszta to już Matka Natura jakoś pozmienia. Lecz nawet kilkaset takich dyrektyw nic nie da skoro na terenach zalewowych można się budować, ludzie będą dalej wywalać śmieci do rzeki ostatnio nawet widziałem siedząc sobie spokojnie nad wodą ze spławikówką (trochę nie typowo jak dla mnie ale...)słyszę skradanie się kogoś a tu z przeciwległego brzegu chlup dwa worki ze śmieciami do wody, już miałem jej coś powiedzieć ale wytrzymałem jakoś. Niech najpierw ludzie zmienią swoje postępowanie a dopiero puźniej narzekają na powodzie śmierdzące wody itp. Bo jak gdzieś wyczytałem Człowiek to taki organizm który wszystko niszczy. Na zakończenie mojego nudnego kazania wyślę filmik który już kiedyś był wstawiany Wiem że moja wypowiedź jest mało zwięzła ale nie jestem orłem w szkole 
w te klocki nie jestem....